علائم و نشانه های بیماری نیوکاسل در انواع جوجه و مرغ
معمولا بیماری نیوکاسل را می‌توان در زمره بیماری های ویروسی قرار داد. این بیماری بسیار واگیر دار می‌باشد. از این رو مقابله با آن بسیار مشکل می‌باشد. معمولا بهتر است که پیشگیری مناسب با استفاده از واکسن مناسب انجام شود. بدین ترتیب کنترل این بیماری راحت تر و کم هزینه تر می‌شود.
معمولا بیماری نیوکاسل در انواع مرغ و جوجه می‌تواند بر روی ارگان های بسیار مهمی تاثیر گذار باشد. از جمله این ارگان‌ها می‌توان به دستگاه گوارشی، دستگاه تنفسی، دستگاه عصبی و… اشاره نمود. تنگی نفس، نداشتن اشتها، حالت افسردگی، فلج شدگی و افتادن بال ها، احساس گیجی در ناحیه سر و گردن، تورم در ناحیه چشم، کمتر شدن میزان تخمگذاری در مرغ تخمگذار و… از جمله مواردی می‌باشند که می‌توان از روی آنها این بیماری را در انواع مرغ و یا جوجه محلی تشخیص داد. البته معمولا این نشانه‌ها ممکن است همگی در یک جوجه یا مرغ بومی مشاهده نشود و فقط یک یا چند مورد از آنها را بتوان مشاهده نمود. البته سن و شرایط جسمانی نیز می‌تواند بر روی پیشرفت این بیماری تاثیرگذار باشد. یعنی هر چه از نظر جسمانی مرغ قوی تر باشد، امکان ابتلا به این بیماری و یا پیشرفت و حاد شدن بیماری نیوکاسل کمتر می‌شود. بدین ترتیب معمولا مرغ و جوجه هایی که در سلامت کامل به سر می‌برند، کمتر با این بیماری مواجه می‌شوند. مگر اینکه با مرغ و یا جوجه ای که مریض بوده، به صورت مستقیم در ارتباط باشند.
برای اولین بار بیماری نیوکاسل در سال ۱۹۲۶ در شهر نیوکاسل انگلستان شناسایی شد. به همین خاطر می‌باشد که این بیماری را به نام نیوکاسل می‌شناسند. بیماری نیوکاسل هم مانند اغلب بیماری های ویروسی قابل درمان قطعی نبوده و از طریق واکسن دو سویه ب ۱ و همچنین لاسوتا می‌توان تا حدودی این بیماری را کنترل نمود. بدین ترتیب اگر پیشگیری های لازم از انواع بیماری های پرندگان انجام شود، می‌تواند بهتر و مفید تر از درمان این بیماری‌ها شود. معمولا مرغ و جوجه هایی که به علت بیماری نیوکاسل تلف می‌شوند، دچار چرخش در سر و گردن نیز می‌شوند. بدین ترتیب با مشاهده چرخش در سر پرندگان، اولین بیماری که احتمال وجود آن می‌رود، نیوکاسل می‌باشد.
نحوه شیوع بیماری نیوکاسل
بیماری نیوکاسل معمولا ممکن است از طریق ماشین آلات از یک مرکز پرورش مرغ به سایر مراکز و همچنین انتقال دانه از یک فضای آلوده به یک مرکز سالم پرورش مرغ نیز می‌تواند عاملی برای شیوع این بیماری باشد. بدین ترتیب معمولا بهتر است دانه هایی که تهیه شده قبل از اینکه باز شوند، به خوبی ضد عفونی شوند و همچنین وسایل و ماشین آلاتی که از بیرون به محل پرورش مرغ وارد می‌شوند، باید ابتدا ضد عفونی شده، سپس اجازه ورود داده شود. بدین ترتیب می‌توان تا حدود زیادی از انتقال بیماری نیوکاسل جلوگیری نمود.
تخم مرغ های تولید شده از مرغ تخمگذار بیمار می‌توانند یکی دیگر از راه های انتقال بیماری نیوکاسل باشند. زیرا معمولا این تخم مرغ های آلوده با ورود به دستگاه جوجه کشی فضای دستگاه جوجه کشی را آلوده نموده، بدین ترتیب با تبدیل شدن تخم مرغ به جوجه، احتمال مبتلا شدن جوجه به بیماری نیوکاسل بسیار زیاد می‌باشد. بدین ترتیب یکی از روش های مناسب برای جلوگیری بیماری نیوکاسل، ضد عفونی کردن تخم مرغ‌ها قبل از قرار دادن درون دستگاه جوجه کشی می‌باشد.
نکاتی در مورد جلوگیری از بیماری نیوکاسل
معمولا با توجه به این که درمان بیماری نیوکاسل بسیار سخت و دشوار می‌باشد، بهتر است با رعایت نکاتی ساده از بروز این بیماری تا حدودی جلوگیری نمود. برای این منظور نیاز است تا واکسن های مربوط به این بیماری به طور منظم برای انواع جوجه‌ها مورد استفاده قرار بگیرد. بدین ترتیب احتمال بروز این بیماری بسیار کمتر می‌شود. زیرا واکسن می‌تواند تا حدودی بدن مرغ و جوجه‌ها را در برابر بیماری‌ها مقاوم نماید.
رعایت بهداشت عمومی محل پرورش انواع جوجه و مرغ بومی نیز می‌تواند روش دیگری برای پیشگیری از انواع بیماری‌ها به خصوص نیوکاسل باشد. بدین ترتیب نیاز است تا به طور منظم همه تجهیزات و حتی کف محل نگهداری مرغ و جوجه ها، به صورت اصولی ضد عفونی گردد. همچنین از ورود هر نوع تجهیزات، وسایل نقلیه، کیسه های دان و… قبل از ضد عفونی به محل پرورش جوجه یا مرغ جلوگیری نمایید. زیرا ممکن است قبلا در محیطی قرار داشته باشند، که مرغ یا جوجه های مبتلا به نیوکاسل در آن محل باشد.
گردآوردگان:واحد تحقیق وتوسعه رویان طیور
دیدگاهتان را بنویسید
می خواهید در گفت و گو شرکت کنید؟خیالتان راحت باشد :)